Westwoud, een schattig dorpje met minder inwoners dan de gemiddelde schaker op de avond ratingpunten heeft. Een jaar geleden heb ik hier mijn enige partij destijds voor het kampioenschap gewonnen, dus voor vanavond voorspelt het veel goeds. Ondanks dat er geen schakers geleverd worden aan dit regionale kampioenschap is het een mooie, centrale lokatie om de tweede ronde te spelen. De mooie bar is vanavond echter niet ter beschikking gesteld. We worden opzij geleid naar de bibliotheek; de lokale cactusvereniging heeft immers de bar gereserveerd, en het gebruikelijke hok oogt toch te klein. Naast de gebruikelijke stoet Westfriese schakers spot ik ook Carlo die hier op dinsdag schaakt.

De drank blijkt 's middags nog goedkoper dan bij Attaqueer, en zo is Carlo hier al jaren niet weg te slaan. Er is ook een nieuw gezicht in de menigte: Piet Reus heeft na de vroege uitschakeling van Jaap Gorter (sterkte, Jaap) zich ter beschikking gesteld als reserveschaker om met een even aantal deelnemers over te blijven, een aardig gebaar van de Andijkse speler.

Van tevoren weet ik dat ik ingedeeld ben tegen Axel Zee, een vriendelijke schaker die zijn plek in dit kampioenschap verdiend heeft door zijn consistente spel tijdens de bondswedstrijden van de Groene Zes. 2019 is het eerste jaar waarin hij meedoet aan de Westfries, het is mij dus onbekend welke variaties Axel gewoonlijk speelt. Achter mij zit het andere Attaqueerse kanon Aris, die door zijn mooie winst in ronde 1 een zware tegenstander in Fred Avis heeft getrokken. Met de jonge calculatie van Aris en het bijna roekeloze spel van Fred wordt van tevoren al vuurwerk op het bord voorspeld.

Al snel blijkt dat Axel graag een open Siciliaan speelt. In plaats van de gewoonlijke theorie speelt hij het echter wat behoundender waardoor ik al snel op een ontwikkelingsvoorsprong kom. Als ik mijn toestel pak om een foto te maken van de partij wordt door de Caissa-stoet al snel bezwaar aangetekend bij de wedstrijdleider. Uiteindelijk weet ik toch zonder kleerscheuren een kiekje te maken met toestemming van mijn tegenstander.
Aris vindt zich ondertussen in een Slav, een opening die normaal wat te saai is voor Fred. Desondanks worden de pionnen die als lijm de positie bij elkaar houden aan beide kanten snel afgeruild, en de lopers komen voor zowel zwart als wit dreigend naar de koningskant te wijzen. Als Fred dan gratis een paard naar voren mag krijgen is hij de eerste die in het zwarte hart van de positie offert. Een effectief offer waar een tegenoffer voor nodig is dat Aris door genoeg tijd in te zetten vindt. Als Fred dan de tegenaanval niet goed inschat, blijft Aris met een blijvend materieel voordeel over.

Ook ik kom uit de opening met een materieel voordeel: een verdedigbare pion in een anderzijds evenwichtige en gesloten stelling. Als ik denk al het punt gescoord te hebben blijkt de VAR daar anders over te denken, en na snel afruilen blijkt een doorbraak lastig te forceren. Zelfs Stockfish ziet geen directe winst, maar na 30 prikzetjes met de dame speelt mijn tegenstander g3; een verzwakkende zet waar ik een duidelijk winnend voordeel mee over kan houden. Zonder zelf het initiatief te nemen kan ik het puntje dan toch binnenharken.

Ondertussen speelt Aris in tijdnood door tegen Fred met een stuk meer. Ondanks de winnende positie kan Fred zijn pion mogelijk door laten lopen, en zo gooien de heren het op een akkoordje. Jammer met oog op de positie, maar een prima resultaat gezien het kaliber van Fred als hij met wit speelt. Zo houden we beiden nog zicht op een podiumplek aan het einde van de rit.

Emil Zaal